متاتنيوز- مدرس معماري دانشگاه شهيد بهشتي تهران گفت: تعيين كاربري هاي جديد براي بناهاي تاريخي اين نتيجه را دارد كه بار ديگر جامعه ما با كاركردهاي معماري اصيل آشنا شود و بتواند بين آن نوع از معماري با چيزي كه امروز در بناهاي جديد به لحاظ هويتي و كاركردي با آن مواجه مي شود، مقايسه ا احمد اصغريان در گفت و گو با پايگاه اطلاع رساني صندوق احياء (صابتا) گفت: بي هويت شدن معماري شهرهاي ايران موضوعي است كه كمتر كسي به آن معترف نباشد. اين وضعيت هم حاصل شرايطي است كه يكي از مهمترين آنها گسست در ارتباط زندگي شهروندان با معماري اصيل ايراني است.
وي افزود: متاسفانه شروع دوره
زندگي جديد در شهرهاي ايران همراه با پديده انكار ارزش هاي زندگي و شهرسازي اصيل و
فرهنگي ما همراه شد. به عبارتي اين تصور در حدود پنج دهه اخير شكل گرفت كه زندگي و
شهر مدرن با انكار گذشته در دسترس قرار مي گيرد و براي رسيدن به آن بايد از ارزش هاي
گذشته عبور كرد. همين نوع تفكر در ادامه راه با از بين رفتن ساختار نظارتي بر توسعه
شهرها همراه شد و منتهي به تسلط نوعي از بي هويتي در شهرهاي و به دنبال آن، سبك زندگي
مردم ما شد.
اين مدرس دانشگاه تاكيد كرد:
واقع بينانه اين است كه حل معضل از بين رفتن هويت منظر شهري در كشور ما نيازمند پيمودن
يك راه بسيار طولاني است و حتي فكر كردن به اينكه در صورت بودن يك عزم كاملا جدي، تا
زماني به اندازه ده يا پانزده سال ديگر بتوان منظر عمومي و هويتي شهرها را تغيير داد،
بسيار خوش بينانه است.
اصغريان با تاكيد بر گريز
ناپذير بودن پيمودن اين راه گفت: ما نهايتا مجبور به بازيابي هويت شهرسازي خود هستيم
و در اين مسير يكي از مهمترين و اولين گام هايي كه بايد برداشته شود حفظ و احياء بناها
و بافت هاي تاريخي موجود و وارد كردن آن به چرخه زندگي روزمره شهروندان است تا از اين
طريق روند پيوند دوباره حلقه هاي گسسته شده بين زندگي امروز و معماري و شهرسازي اصيل
ايراني آغاز شود.
وي اضافه كرد: تعيين كاربري
هاي جديد براي بناهاي تاريخي اين نتيجه را دارد كه بار ديگر جامعه ما با كاركردهاي
معماري اصيل آشنا شود و بتواند بين آن نوع از معماري با چيزي كه امروز در بناهاي جديد
به لحاظ هويتي و كاركردي با آن مواجه مي شود، مقايسه انجام دهد.
منبع: صابتا